Dag 46 ....
Blijf op de hoogte en volg Susan
30 Oktober 2012 | Malta, Sliema
Vandaag ging de wekker weer om 6 uur. Het laatste dagje van de week dat we zo vroeg op moeten, want het is bijna Halloween en dat betekend vakantie!! Heel veel kinderen waren niet op school, dus het was iets rustiger. De stage was voorbij en toen heel snel naar huis gegaan. Eerst nog even een paar boodschappen gedaan en dan gelijk naar huis, want oma krijgt vandaag de uitslag van het ziekenhuis en mama zou mij gelijk mailen over hoe en wat.
Toen ik thuis was gelijk achter de mail gekropen. Met een kloppend hart open je dan de mail en lees je dat het bericht helemaal niet goed is. Tranen sprongen in mijn ogen. Gelukkig waren de meiden thuis en zijn we gelijk achter skype gekropen. Ik kreeg papa in beeld en hij vertelde dat het helemaal niet goed was. Kanker... geen genezing meer mogelijk. En daar zit je dan achter je laptop, 3000 kilometer ver weg. Het enige wat ik kon doen was huilen. Zulk nieuws horen is nooit fijn, maar ik kan je vertellen dat als je zo ver weg zit het al helemaal k*t is. Papa heeft alles uitgelegd en we hebben een aantal dingen besproken. Daarna heb ik heel lang gehuild en waren Rachel en Willemien er om mij te troosten. Het voelt echt vreselijk om hier nu te zitten, ook al kan ik waarschijnlijk thuis ook niet zo veel doen. Als zoiets gebeurt hoor je bij je familie te zijn en dat kan nu niet. En dan moet je officieel ook nog tot 19 januari hier blijven. Kerst, oud en nieuw hier vieren? Dat kan echt niet meer. Daarom zijn we nu aan het kijken of het mogelijk is om eerder naar huis te komen. Wel wil ik hier alles goed afronden. Stage, school en deze hele periode. Hoe moeilijk het ook nog zou worden, ik weet dat ik gesteund zou worden door mijn familie en vrienden.
De hele avond als een soort zombie door het huis gelopen. Even een film gekeken met Rachel om mijn gedachten te verzetten. Ben echt blij met Rachel en Willemien. Had dit niet gekunt zonder hen! Ook belde mama nog even om te vragen hoe het ging. Fijn om haar stem te horen. Gelukkig komen ze over 3 weken langs. Daar ben ik echt super blij om en kijk ik echt naar uit! Na het bellen naar bed gegaan, want ik was eigenlijk best wel moe. Proberen om te gaan slapen, wat best lastig is met alles dat door je hoofd heen spookt. Gelukkig ben ik morgen vrij, dus we zien wel..
Mis jullie en hou van jullie!
Liefss Suus
Toen ik thuis was gelijk achter de mail gekropen. Met een kloppend hart open je dan de mail en lees je dat het bericht helemaal niet goed is. Tranen sprongen in mijn ogen. Gelukkig waren de meiden thuis en zijn we gelijk achter skype gekropen. Ik kreeg papa in beeld en hij vertelde dat het helemaal niet goed was. Kanker... geen genezing meer mogelijk. En daar zit je dan achter je laptop, 3000 kilometer ver weg. Het enige wat ik kon doen was huilen. Zulk nieuws horen is nooit fijn, maar ik kan je vertellen dat als je zo ver weg zit het al helemaal k*t is. Papa heeft alles uitgelegd en we hebben een aantal dingen besproken. Daarna heb ik heel lang gehuild en waren Rachel en Willemien er om mij te troosten. Het voelt echt vreselijk om hier nu te zitten, ook al kan ik waarschijnlijk thuis ook niet zo veel doen. Als zoiets gebeurt hoor je bij je familie te zijn en dat kan nu niet. En dan moet je officieel ook nog tot 19 januari hier blijven. Kerst, oud en nieuw hier vieren? Dat kan echt niet meer. Daarom zijn we nu aan het kijken of het mogelijk is om eerder naar huis te komen. Wel wil ik hier alles goed afronden. Stage, school en deze hele periode. Hoe moeilijk het ook nog zou worden, ik weet dat ik gesteund zou worden door mijn familie en vrienden.
De hele avond als een soort zombie door het huis gelopen. Even een film gekeken met Rachel om mijn gedachten te verzetten. Ben echt blij met Rachel en Willemien. Had dit niet gekunt zonder hen! Ook belde mama nog even om te vragen hoe het ging. Fijn om haar stem te horen. Gelukkig komen ze over 3 weken langs. Daar ben ik echt super blij om en kijk ik echt naar uit! Na het bellen naar bed gegaan, want ik was eigenlijk best wel moe. Proberen om te gaan slapen, wat best lastig is met alles dat door je hoofd heen spookt. Gelukkig ben ik morgen vrij, dus we zien wel..
Mis jullie en hou van jullie!
Liefss Suus
-
31 Oktober 2012 - 17:38
Marja:
Hoi meisje,
ben trots op je hoe je er doorheen slaat, moeilijk als je zo ver weg bent dan wil je elkaar vasthouden, fijn dat Rachel en Willemien je helpen en steunen, een goede instelling om alles goed af te ronden, daar kijk je later fijn op terug. geniet van je vrije dagen.
hvj mam -
31 Oktober 2012 - 18:32
Willeke:
Hey Suus,
Lastig hoor nu zover weg en niet even bij oma en de familie te kunnen zijn. Is nu helaas niet anders ... in gedachten zijn we bij elkaar en voor je het weet ben je weer in Nederland. Sterkte daar en maak er nog een paar fijne weken van.
Kus ons -
01 November 2012 - 13:42
Anita:
Hey Suus,
Toen ik het dinsdag hoorde, moest ik meteen aan je denken. Natuurlijk wil je het liefst bij degene zijn waar je het meest van houdt. We bidden voor jullie! Sterkte en probeer toch nog even goed je best te doen.
Liefs Anita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
